KONKURS, KTÓRY UCZY HISTORII!!!!

Rozpoczyna się piąta edycja konkursu „Uliczne portrety – czyli o tych, którzy tworzyli historię twojego miasta”.

W tym roku prezentujemy sylwetki patronów ulic z miasta Jarosławia, Ropczyc i Leżajska.

Będzie mowa o postaciach, które zrobiły wiele dobrego dla narodu i społeczności w której żyli. Osobach, które na trwałe zapisały się w dziejach Polski.

O bohaterach, których nazwiskiem opatrzona jest jedna z ulic ww.  miasta.

Zapraszamy do udziału młodzież szkolną od 8. klasy SP oraz szkół ponadpodstawowych z powiatów jarosławskiego, leżajskiego i ropczycko-sędziszowskiego.

Do wygrania wartościowe nagrody rzeczowe, m.in. tablety i smartwatche!!!

Na zgłoszenia czekamy do 12.11.2024 r. Finał konkursu 28.11.2024 r.

Zachęcamy do udziału!!!

JAROSŁAW POW.JAROSŁAWSKI

Prezentacja Wieczorkiewicz.pdf

Biogram Wieczorkiewicza, ZKB.docx

 

ROPCZYCE POW. ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI

Zwierz prezentacja.ppt

 

LEŻAJSK POW.LEŻAJSKI

Łukasz Opaliński Leżajsk.pptx

 

Screenshot_6.jpg

Portret Łukasza Opalińskiego
Autor nieznany, zbiory: Muzeum Narodowe Kraków

 

Łukasz Opaliński -  herbu Łodzia z Bnina (14 maja 1581 – 11 września 1654) - Starosta leżajski

Herb Łodzia – polski herb szlachecki, wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, spisanym przez historyka Jana Długosza 

Przodkowie Łukasza Opalińskiego

- Piotr z Bnina (zm. 1448r.), kasztelan gnieźnieński – protoplasta rodu

Nazwisko Opaliński pochodzi od nazwy miasta i majątku Opalenica zakupionego przez Piotra w 1445r.

Podziału dóbr rodowych na dwie gałęzie dokonali w 1481r. wnukowie Piotra – Piotr i Mikołaj

Starszy – Piotr dał początek linii radlińskiej rodu, z której wywodził się Łukasz (starosta leżajski)

Dziadem Łukasza był Maciej (zm. 1541r.), który nie pełnił żadnych urzędów ziemskich

- Ojcem Łukasza był Andrzej (1540 - 1593), najmłodszy z trojga rodzeństwa, a jednocześnie jedyny syn

Po rychłej śmierci ojca opiekunami prawnymi Andrzeja byli jego stryjowie, którzy zadbali o jego edukację.

W wieku 15 lat Andrzej odziedziczył majątek po ojcu i stryjach, a następnie zaczął go powiększać. Jednym z pozyskanych dóbr był Leżajsk.

Andrzej Opaliński pełnił urzędy: kasztelana przemęckiego, kasztelana śremskiego, marszałka nadwornego koronnego, marszałka wielkiego koronnego, starosty rohatyńskiego, starosty generalnego Wielkopolski.

Żoną Andrzeja Opalińskiego była Katarzyna Kościelecka, z którą miał dziesięcioro dzieci

Córki: Katarzyna, Zofia, Gertruda i Jadwiga , oraz synowie: Piotr, Andrzej i Łukasz dożyli wieku dorosłego

Andrzej Opaliński, sam dobrze wykształcony, dbał o edukację swoich synów. Wszyscy ukończyli kolegium jezuickie w Poznaniu, a następnie odbyli studia i podróże zagraniczne.

Piotr (brat Łukasza) otrzymał starostwa rohatyńskie i nakielskie, pełnił też urząd krajczego koronnego

Andrzej (brat Łukasza) został sekretarzem królewskim, a później biskupem poznańskim

Łukasz Opaliński był żonaty trzykrotnie:

z Anną z Pileckich (zm. 1631r.), wdową po Kostkach: Janie, staroście kościerzyńskim i Krzysztofie, kasztelanie bieckim (wg niektórych źródeł tylko po Krzysztofie),

z Zofią Daniłowiczówną z Żurowa (zm. 1642r.), córką podskarbiego koronnego Mikołaja Daniłowicza (od 1636r.),

z Elżbietą, córką wojewody sandomierskiego Mikołaja Firleja, wdową po podczaszym litewskim Krzysztofie Sapieże, po Andrzeju Rysińskim i po Krzysztofie Ossolińskim (od 1646r.)

Dzieci Łukasza Opalińskiego: z pierwszego małżeństwa: syn Adam (zmarł w wieku dwóch lat), starsza córka Halszka Elżbieta (1613–1633), poślubiła Jana Mikołaja Daniłowicza, podskarbiego koronnego, młodsza córka, Konstancja, zmarła w niespełna rok po ślubie ze Stefanem Grudzińskim, starostą ujskim i pilskim.

Łukasz Opaliński miał jeszcze dzieci, które zmarły w niemowlęctwie; dłużej żyła tylko Katarzyna (ur. 1637r. z drugiego małżeństwa)

 

ks._Zwierz.png

 

 

 

Ks. dr Jan Zwierz rozpoczął pracę w Ropczycach w 1929 r., miał wówczas 26 lat i zajmował się pracą katechetyczną we wszystkich szkołach na terenie Ropczyc i Checheł (obecnie część Ropczyc). Po wybuchu II wojny światowej uczył tylko w szkołach powszechnych w Ropczycach. W 1940 r. podjął starania u władz niemieckich o utworzenie w Ropczycach szkoły ogrodniczej. Chodzili do niej uczniowie z terenu Ropczyc i okolicy, którym ze względu na wiek groziła wywózka na przymusowe roboty do Niemiec. Trzy lata później powstała filia szkoły mechanicznej,  a w 1944 r. samodzielna szkoła mechaniczna. Po wojnie został mianowany dyrektorem gimnazjum mechanicznego, natomiast w 1945 r. został dyrektorem gimnazjum ogrodniczego. Pełen młodzieńczego zapału wraz z młodzieżą w różnym wieku podjął budowę warsztatów dla gimnazjum mechanicznego.
 
Ks. Jan postarał się, aby w Witkowicach, w posiadłości profesora KUL-u Henryka Dębińskiego, utworzyć gospodarstwo ogrodnicze dla gimnazjum ogrodniczego, zaś w budynku pałacu urządził internat męski. Oświata w okresie powojennym była podstawowym oczkiem w głowie ks. dra Jana Zwierza. Za tę działalność został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Otrzymał go 29 kwietnia 1947r. za zasługi w rozwoju szkolnictwa zawodowego.
Było to pierwsze tak wysokie odznaczenie dla nauczycieli środowiska ropczyckiego .