Przed nami najpiękniejszy okres w roku – Boże Narodzenie. W tym wyjątkowym czasie pragniemy się z Państwem podzielić wierszami napisanymi przez podkarpackie poetki. Ich strofy pokazują jak wciąż wdzięczny jest to motyw w twórczości poetyckiej. Mamy nadzieję, że ta odrobina poezji dopełni jeszcze bardziej przeżywanie magicznych chwil Świąt Bożego Narodzenia i sprawi Państwu ogromną przyjemność.
Życzymy zdrowych, szczęśliwych Świąt Bożego Narodzenia
oraz wielu dobrych dni w nadchodzącym Nowym 2024 Roku.
STEFANIA KLUKIEWICZ-BIGOS - Przemyśl
RADOSNE ŚWIĘTOWANIE
By uczcić Jezu Twe narodziny,
Ogromna liczba ludzi czeka.
Chcąc to uczynić wśród rodziny,
Jadą niektórzy z daleka.
Aby podzielić się opłatkiem,
Obecności Twojej symbolem,
Spotykają się nie przypadkiem,
Nie tylko krewni przy stole.
Twoje przyjście Jezu na świat
Było niezwykłym wydarzeniem,
Dlatego tak wiele lat
Czci je każde pokolenie.
Przez Swe Jezu na świat przybycie,
Radość sprawiłeś Rodzinie Świętej.
Niech każde poczęte życie
Będzie z radością przyjęte.
2023 r.
JANINA CIELEŃ – Ostrów
WYJĄTKOWY CZAS
Wszystko okrył biały puch,
szara ziemia w biel odziana.
Zbliża się czas wyjątkowy –
przyjście Zbawiciela Pana.
Bóg Ojciec w Swej dobroci
i wielkiej miłości,
zsyła na ziemie –
Syna z Wysokości.
W niewielkim Betlejem
w ubóstwie i chłodzie,
na sianie wśród zwierząt –
Król Świata się rodzi.
Zabrakło w ludzkich sercach
zwykłej życzliwości,
aby godnie przyjąć –
Pana z wysokości.
Cierpi Boże Dziecię
z ludzkiej przyczyny.
Pragnie świat ocalić
zmazać grzechu winy.
Pójdźmy do stajenki,
gwiazda niech prowadzi,
złóżmy pokłon Jezusowi –
niech nam błogosławi.
IWONA DATA – Przemyśl
ZIMOWY ANIOŁ
cichy
ze zmarzniętymi skrzydłami
szalem otulił szyję
zimowy anioł
w za dużych butach
i płaszczu podszytym wiatrem
ze śnieżynkami we włosach
przysiadł na progu
twoich drzwi
zapukał cichutko
– wpuść mnie
przynoszę dobrą nowinę
niedługo Bóg się narodzi
Dziecię co zbawi świat
RENATA GIŻA – Rakszawa
BOŻONARODZENIOWY CUD
Józef z Maryją pełni radości
nie chcą do szczęścia nic więcej
grudniowej nocy cud się wydarzył
narodził się Syn w stajence.
Przyniósł ze sobą wiarę, nadzieję
i najważniejszą z nich – miłość
niby maleńką, jako to Dziecię
na cały świat jej starczyło.
Godzina zero, ta o północy
wskazówką wraz z gwiazdą była
śpieszą z pokłonem wielcy królowie
do szopy poprowadziła.
Przy żłóbku kładą władcy małemu
dary kosztowne jak wiecie
my też złożymy, to co każdemu
smutkiem, radością na świecie.
Oddamy swoje życie w opiekę
nowe co roku wyzwanie
bo nasze troski, zmartwienia, prośby
będą już Jego posłaniem.
Przez narodzenie Jezuska święte
składamy w modlitwie ręce
wszystko z ufnością Mu powierzymy
klęcząc przed szopką w podzięce.
10.01.2020
TERESA GLAZAR – Rzeszów
ZNÓW
Gdy wysprzątany już każdy kąt,
pachnie choinką i grzybami,
to znak, że coraz bliżej świąt
i wielka radość będzie z nami.
To znak, że w stajence ubogiej
narodzi się Dzieciątko małe,
a każdy z nas podejdzie bliżej,
by oddać Mu należną chwałę.
Wnet zasiądziemy do wieczerzy,
opłatkiem dzielić się będziemy,
miłość i bliskość dusz wzajemną
w misterium świąt znów odnajdziemy.
ANNA GRZYWNA – Wólka Grodziska
WSPOMNIENIA ANIOŁA STRÓŻA
W ten zimowy dzień słonecznej pogody.
Biały puch uściela ogrody.
Piękna ta biel iskrząca i czysta.
Tak jak niejeden Anioł Stróż
w niebie swoim pięknem mówi do Ciebie.
Chodź, usiądź ze mną.
Na wspomnienia mnie wzięło.
A pamiętasz, jak byłeś dzieckiem?
Jeździłeś na sankach.
Łyżwami po lodzie na rzece.
A pamiętasz kulki śnieżne?
I bitki na śniegu?
Nacieranie nosa koledze?
A nie wspomnę o lepieniu bałwana
w drodze do szkoły.
I tych kuligów, kiedy galopowały konie.
I ognisk ze świetlistymi płomieniami.
Zima też jest piękna!
Mimo dziadka mroza.
Ale i czy on nie jest nam potrzebny?
I gaworzył anioł z dzieckiem.
Które mieszka ciągle we mnie.
I wypiliśmy lampkę wina
pod ten śnieżny puch i radość dziecka.
A i w niebie z tej przyczyny weselili się i inni.
D’ARIA GALICKA – Przemyśl/Lublin
KOLĘDA BAJKOWA
Drogą pokrytą śniegiem,
w zwiewne odziane sukienki,
długim barwnym szeregiem
szły Bajki do Stajenki.
Małgosia, Jaś i Kapturek
ze Śnieżką się wziąwszy za ręce
uroczy tworzyli chórek.
Lecz było ich tam więcej:
Krasnale, elfy i wróżki,
zajączki, żabka i chrząszczyk
wyciągać musiały nóżki,
by za innymi nadążyć.
W saniach Śniegu Królowa,
obok wilk szary bieży,
Kot w Butach, smoki i sowa –
tam, gdzie Dzieciątko leży.
Wtulone w zwierząt oddechy,
Mama Mu nuci piosneczki,
wtórują Jej spod strzechy
ptaszki i owiec dzwoneczki.
Podszedł ludek bajkowy
i w blasku Gwiazdy stanął,
aż z niebios wychylił głowy
jeden i drugi Anioł
I pieśń chóralna zastygła,
i nadstawili ucha,
złożyli białe skrzydła,
żeby Bajek wysłuchać.
Rzecze tedy Fantazja:
„Bądź zdrowe Boże Dziecię,
chcemy dać Ci to samo,
co wszystkim dzieciom na świecie:
Dzielić się chcemy mądrością,
radością ludzi obdarzać,
zachwycać ich miłością,
pięknem ich dusze rozmarzać.
Ale w bajkowej gromadzie
szary smutek dziś gości –
trzeba coś na to poradzić:
nie wierzą w nas dorośli!”
Zamigotała tęcza,
zabłysnął uśmiech Dzieciątka:
„Niechaj w ludzkich sercach
zostanie po mnie pamiątka...”
I odtąd wieść o cudzie
krąży po całym świecie:
w każdym z nas dziecko się budzi,
gdy w żłobie rodzi się Dziecię.
AGATA LALIK – Wola Korzeniecka
TAKA NOC
Tak trudno się dziś narodzić
dla ludzi i tego świata
gdzie syn dla ojca jest wilkiem
gdzie wilkiem jest brat dla brata
tak trudno uleżeć w żłobie
gdy marzną małe rączęta
a o istocie Tej Nocy
niejeden już nie pamięta
idą do szopki najwcześniej
odbębnić co nakazane
a serca zawistne uparte
w modne garsonki odziane
drzwi zamykają dokładnie
aby kolędnik niechciany
nie przyszedł do nich przypadkiem
pobrudzić piękne dywany
i patrzysz na mnie i mówisz
zrodzony magicznej nocy
a później znów zapomnisz
i czekam do Wielkanocy.
MARIA MARKIEWICZ – Jarosław
ŚWIĄTECZNE SERCE
Jasna piękna nocka
księżyc mocno świeci
rodzice przy oknie
w kręgu siedzą dzieci.
Naraz Gwiazda zabłysnęła
Trzej Królowie w dali
tam ognisty promyk
On miłość rozpali.
Z pokłonami do Jezusa
chór Aniołów i Pasterzy
idą z dala do Maryi
w żłobku Dziecię leży.
Świat wiruje zachwycony
kolęd echo nuci
już choinka ozłocona
serce się nie smuci…
JOLANTA MICHNA – Wysoka
SYMBOL WIECZNEGO ŻYCIA
Kiedy weźmiesz do ręki
biały opłatek
delikatny
kruchy
znajdziesz ciepło
otworzysz serce
zakwitniesz
miłości pocałunkiem
Kiedy weźmiesz do ręki
chleb wigilijny
rozdasz radość
łamiąc się nim wśród bliskich
przebaczysz
zaszczepisz pojednanie
zakwitniesz
miłości pokojem
(Wiersz z tomiku – Co będzie kiedy już mnie nie będzie, 2013)
KRYSTYNA NASPIŃSKA – Kostków
JAK TO Z GODNIMI ŚWIĘTAMI BYWAŁO
Dzisiaj Wam opowiem jak dawniej bywało
Jak się Godne Święta godnie świętowało.
Już w połowie grudnia ściany się bieliło
chociaż mróz na dworze meble wynosiło.
A potem wymyte do domu wracały
zimne ale czyste, sienniki pachniały.
Podłoga musiała być wyszorowana
mama szorowała szczotką na kolanach.
Jak już dom był czysty pierniki robili,
bo on musiał dojrzeć potrzebował chwili.
Najpierw świniobicie by mięsiwo było
i wszystko do weków lodówek nie było.
Kiełbasy i szynki w komorze wisiały
Czuć było świętami tak pięknie pachniały.
A już przed świętami serniki makowce
chlebuś i ciasteczka pyszne i pachnące.
W Wigilię raniuśko matula wstawała
bo dwanaście potraw przygotować miała.
Tato śnieg odwalał i sanie szykował
konie w stajni czyścił, chomąta pastował
A potem choinkę ustawiał w pokoju
Wszyscy ubierali nie zawsze w spokoju.
Kto bombki powiesi dzieci rozrabiały
i czasem się bombki same rozbijały.
Wreszcie pierwsza gwiazdka wychodzi na niebo
Opłatek się dzieli miód kładzie na niego.
Życzenia złożone, wszystko ustrojone
siadano do stołu, modlitwy zmówione.
Na podłodze słoma a pod stołem siano,
wieczerza skończona na słomie leżano.
Weszli kolędnicy szopka przedstawienia,
Herod głowę traci, śmierć tańczy po sieniach.
I głos się unosił kolędy śpiewali
potem na pasterkę wszyscy wyruszali.
Mróz szczypał po nosach
a konie wciąż rżały
niebo było jasne gwiazdy rozświetlały.
Nazajutrz w gościnę saniami jechali
a wszyscy się wtedy bardzo szanowali.
A co to są Gody już się zapomniało
kiedyś Boże Narodzenie tak się nazywało.
Tak te Godnie Święta się godnie spędzało
dzisiaj już się wiele z tego zapomniało.
I jedni mówili że to Godnie Święta
a inni że Godne kto teraz spamięta.
EWA NUCKOWSKA-SEMKO – Przemyśl
ANIOŁ Z CHOINKI
Na wiotkiej zieleni gałęzi
na bitej śmietanie śniegu
w błękitno - złotym puchu
i tęczowym brokacie
papierowo ulotny
przysiadł anioł
Mleczną biel piór rozprostował
zdziwionymi turkusami
zaspanych oczu
słodko zamrugał rzęsiście
z gwiaździstych koronek szat
dłonią srebrny pył otrzepał
We wklęsłe zwierciadło
szklanego sopla
spojrzał ukradkiem
jedwabny potok
spirali iskrzących loków
w pośpiechu rozczesał
i poprawił
skrzywioną obręcz
drucianej aureoli
ALEKSANDRA PIGUŁA – Mielec
WIGILIA
Choinka gwiazdka i prezenty
Opłatek sianko
Miejsce przy stole
Cofnięty czas o 365 dni
Niby tak samo
A nie to samo
Jak książka czytana po roku
Zupełnie inna
Bo inne światło
Inne cienie
Bo więcej łez i siwych włosów
Tak perfekcyjnie pokrytych farbą
Najnowszym hitem tego roku
Śpiewasz cicha noc
I jest tak samo
Bóg się rodzi
Zsyła nam pokój
BARABARA ŚNIEŻEK – Rzeszów
OTWÓRZ SERCE
Czy się powtórzy historia cała,
gdy do zamkniętych drzwi zapukała
Maria panienka?
Nikt Jej nie wpuścił, by dać schronienie,
choć się narodzić miało Zbawienie
Dziecina Święta!
Oczyść swą duszę na powitanie
i otwórz serce, niechaj się stanie
słowo miłością.
Wyciągnij rękę i złóż życzenia.
W Wigilię wszystko w dobro się zmienia –
będzie radością!
8.12.2018 r.
MAŁGORZATA WALAWSKA-SOCHA - Leżajsk
WIARA
Ufam Ci Panie
Miłosierny
Nikt nie jest
W stanie
Zabrać mi to
Tyle razy
Wyrywano
Z serca mego
Ciebie
I Ty wiesz
Kto? I jak!
Władano mocą
Manipulowani
Wiarą.
Dałeś siłę
I wierzysz
Ty we mnie
A ja w Ciebie.
ALICJA WIARSKA – Przemyśl
WESOŁYCH ŚWIĄT
Już choinka cieszy oczy
Barwą baniek
Lśnieniem świec
Świat się znowu zauroczył
Dobry wygląd dobra rzecz
Oby tylko nie na pokaz
Oby tylko szczerze tak
Oby tylko wszyscy wspólnie
Oby tylko jakiś znak
Oby tylko na coś czekać
I w coś wierzyć mocno tak
Oby poczuć Świąt tych piękno
Może pierwszy w życiu raz
Tak głęboko się tym wzruszyć
Aż do bólu gdzieś tam hen
Gdzieś w przepaściach własnej duszy
Ten na jawie przeżyć sen
ŁUCJA WISZLAŃSKA – Przemyśl
***
Kłaniam się Tobie Dzieciątko
w żłobie położone
nisko do ziemi
i razem z pasterzami śpiewam Ci kolędy
co grudniową nocą
niosą się daleko hen
i biegną z nowiną
na cały szeroki świat.
W szopie troskliwe krowy
karmią Cię mlekiem,
gromadne jagnięta ogrzewają swym futerkiem,
przyjazne psy chuchają
na Twoje zmarznięte nóżki.
Uśmiechnięty księżyc na niebie świeci,
tajemniczo mrugają gwiazdy,
a Matka twoja utrudzona
spogląda z troską i dumą
na Dziecię, które miast płakać
radośnie wyciąga do wszystkich ręce.
Anioły zgodnym chórem powtarzają:
„Wielbimy Cię mały Jezu,
z miłości do ludzi urodzony,
w ich sercach znajdziesz gościnę”.
Małgorzata ŻAK-LORENOWICZ – Wacławice
SIĘ NIE POMYLIŁ
Kolęda choć ma tyle słów
Jest ciszą zadumaną w sercu
O jednej pięciolinii i tysiącu nut
Czułością zatrzymaną w ręku
Nuty szarpią myślą roztkliwiają
Dostojne żarliwe troskliwe
Śmieją się lub wzruszają
Na policzkach tańczą płaczliwe
Opowiada kolęda kwili
Jak Dziecina w żłóbku położona
Niczym opłatek tamtej zimy
Ręką mamy błogosławiony
Jaśnieje w duszy kolędy
Gwiazda co myśli umili
I mówi jak Mędrcom ze Wschodu
Że Bóg w ubogiej stajence czeka
I że... się nie pomylił...
/18.12.2021/
MARIA ŻEMEŁKO – Przemyśl
SZOPKA
Na sianie wśród bydląt
w betlejemskim żłobie
narodzić się przyszło
Najświętszej Osobie.
Maria nad Jezuskiem
pochyliła głowę.
Okryła fartuszkiem,
grzał Go osioł z wołem.
Franciszkańska szopa –
tradycja nam bliska.
Przed wiekami grota
w Greccio u Franciszka.
Niech Ten narodzony
w żydowskim Betlejem
wszystkie polskie domy
i serca ogrzeje.
A Jezus co leżał
w ubożuchnym żłobie
niech zamieszka teraz
w twym domu i w tobie.
Zainspirowany jesienną aurą pan Czesław Żygłowicz – członek naszego Klubu Szaradziarskiego „Przemek” przygotował dla Państwa kilka ciekawych zadań szaradziarskich. Życzymy miłej rozrywki i zapraszamy do rozwiązywania i przesyłania zadań, do 15 grudnia br. na adres: Przemyski Klub Szaradzistów „Przemek”, Centrum Kulturalne w Przemyślu, ul. S. Konarskiego 9, 37-700 Przemyśl lub e-mail: j.nowak@ck.przemysl.pl.
Za przysłane przynajmniej trzy prawidłowe rozwiązania rozlosujemy nagrody książkowe.
To będzie niesamowita okazja, aby spotkać artystów i wspólnie celebrować sztukę 
Nie przegapcie tego wyjątkowego wydarzenia! 
Tomasz Dźwierzyński – urodził się 28 grudnia 1990 w Przemyślu. Jest absolwentem Liceum Zespołu Szkół Plastycznych w Jarosławiu. Jego pasją jest grafika warsztatowa i grafika komputerowa. W 2011 otrzymał I Nagrodę w XV Jubileuszowym Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym GRAFIKA MŁODYCH w Krakowie. Artysta należy do Klubu Plastyka Nieprofesjonalnego działającego przy Centrum Kulturalnym w Przemyślu. Jego prace znajdują się w licznych zbiorach prywatnych w kraju.
Świat Spłoszonych Sów - nieaktualne piękno Roztocza Wschodniego.
Roztocze Wschodnie to zdecydowanie kraina sów. Są one zarówno wszędobylskie, jak i... prawie całkowicie niewidoczne. Piękne, majestatyczne, potrafiące bezgłośnie latać. Trzeba je tylko wypatrzeć. Tu na szczęście fotografowi przyrody pomaga sama sowia natura, są to bowiem ptaki dość głośne. Sowy chętnie i głośno się komunikują, zaznaczają swoją obecność, spierają się o terytoria, chociaż tak naprawdę ich głos stosunkowo rzadko jest przysłowiowym "huczeniem". Co więcej, są gatunki, które owego oczekiwanego od nich "hu huuuu" wcale nie potrafią "zrobić".
Zatem najpierw trzeba zorientować się, czego i gdzie nasłuchiwać, potem zabrać się za samo nasłuchiwanie, a po znalezieniu "swojej" sowy można spróbować ją sfotografować.
Czy są płochliwe? To zależy. Niektóre bardzo, inne - nawet tego samego gatunku - potrafią długo i cierpliwie tolerować obecność człowieka.
Skąd zatem "Świat Spłoszonych Sów" w tytule wystawy? Wiąże się to z nieaktualnością prezentowanego na zdjęciach piękna.
Ta nieaktualność jest nieodłącznym elementem fotografii przyrodniczej, będącej często na styku sztuki i dokumentu, i wcale nie musi oznaczać niczego złego.
Dynamiczne zdjęcia zachowań godowych, krótkich błysków słońca w pejzażu to fotografie z samej swej natury już po chwili "nieaktualne". Czasem ze zjawiskiem tym musimy się pogodzić, choć nie do końca nam się w sensie estetycznym podoba, że stara cerkiewka po remoncie zrobiła się żółta, błyszcząca, a na dodatek jest - nie wiedzieć czemu - częściowo zasłonięta przez tablicę sławiącą szczodrość Hojnego Płatnika. Na kilka lat zniknął co prawda klimat starego kościółka, ale za to cieszyć się nim będą kolejne pokolenia. A tablica? Kiedyś ją przecież wiatr przewróci. Nie takie rzeczy ta cerkiew widziała. Nieaktualne piękno to również to odebrane rodzimej przyrodzie przez gatunki inwazyjne. Podkarpackie polany zarośnięte monokulturami rudbekii czy obcych gatunków nawłoci wyglądają bardzo pięknie i nawet miód z owych kwiatów jest smaczny, ale niestety ma on nam osłodzić brak wielogatunkowych, rodzimych śródleśnych łąk.
Jest wreszcie ten najgorszy rodzaj nieaktualności fotografii przyrodniczej - efekt ludzkiej głupoty i bezmyślnego barbarzyństwa. Sowa, której gniazda już nie ma. Zostało wraz ze swym drzewem i obecnym w dziupli lęgiem ścięte wiosną tego roku, w samym środku okresu lęgowego. Nie pomogła "Natura 2000", bliskość parku krajobrazowego, strefa ochronna wokół uzdrowiska, ochrona gatunkowa ani okres ochronny. Tu nie było "miłosierdzia gminy".
Większość prezentowanych zdjęć wykonana została w okolicach Horyńca - Zdroju.
Fotograf przyrody bardzo rzadko wykonuje zdjęcia całkiem sam, nawet gdy zupełnie nieźle zna teren. Sowy i inne zwierzęta niestrudzenie tropi wraz ze mną moja Magda - bez niej wielu sów bym nie wypatrzył, albo nie miałby mnie kto dyskretnie wyrzucić z auta do rowu czy odprowadzić do czatowni.
................................................................................................................................................................................................................................................
Zapraszamy do rozwiązywania
ŁAMIGŁÓWEK NA LATO,
które przygotowali klubowicze z Przemyskiego Klubu Szaradzistów “Przemek”.
Dla tych osób, które do 30.08.2023 r. nadeślą co najmniej 3 prawidłowe rozwiązania zadań na adres:
Centrum Kulturalne w Przemyślu, ul. Konarskiego 9,
37-700 Przemyśl z dopiskiem “Łamigłówki na lato”,
rozlosujemy nagrody książkowe.
Po tym terminie na stronie klubowej “Przemka” zamieścimy prawidłowe odpowiedzi.
Życzymy wszystkim przyjemnego i udanego wypoczynku!
Rymowanka homonimowo-metagramowa
Rozwiązania „Łamigłówek na lato”
Jeśli zmierzyliście się Państwo z naszymi zadaniami zamieszczonymi w „Łamigłówkach na lato” to podajemy do wiadomości ich prawidłowe rozwiązania:
Jolka Jolki J. Nowak - Wakacje ( energia, wiśniak , wieniec, Andrzej, Perespa)
Pantropa „Na pielgrzymkę” Cz. Hemerling - Kalwaria Pacławska zaprasza
(spaw, Wacław, paszcza, zakrzep, Bari, cwał klapa, pętak)
Krzyżówka –Cz. Żygłowicz - Bo lato rozpala
Poziomo: 4) bolenie. 5)senator, 6) aerozol, 7) Palatyn
Pionowo: 1) koreferat, 2) megaloman, 3) lirogony
Rymowanka homonimowo-metagramowa S. Hemerling
Roz. Poznania, Wartą, poznania, forty, warto, fartu, doznania, Martą
Pantropa Cz. Żygłowicz – Dookoła kipi lato
Od lewa do prawa: dołki, wirtuoz, kłopot, notable, kopia
Palindrom Cz. Hemerling – że,to, też
Skrótka Cz. Żygłowicz – prosi, rosi
Krzyżówka 2 Cz. Żygłowicz – Lody na patyku
Poziomo: 5)bodyguard, 6) tarapaty, 7) bentozaur, 8) krzesanie
Pionowo: 1) Pola Negri, 2) dynastie, 3) tułaczka, 4) artykulik)
Homonim podwójny Stanisław Hemerling -
twierdzenie, Przemyśl, przemyśl, twierdze nie
Jolka Cz. Żygłowicz – Wróćmy na jeziora
(brytfanka, herbatnik, ciąża, żakinada, prądnica, trepy, Myślibórz, szybkowar, liszaj, składak, kaczę ćwiartka, cnota, próchno, tchawica, mklik, bocian, kijanka, rogalia, okowy, owocnik, mydełko)
Filuterka – S. Hemerling – Arboretum
Poziomo: 4) gąsior, 9) szykana, 10) ósemka, 11) rymarz, 12) granat, 14) zaułek, 15) klika, 20) lajkonik, 21) adorator, 24) dźwig, 25) cygaro, 26) ziółko, 29) miasto, 30) cięcie, 31) rysunek, 32) kurort
Pionowo: 1) pszczelarz, 2) dyskusja, 3) papieros, 4)garb, 5) szmelc, 6) rózga, 7) temat 8) ikra, 13)Twardowski. 16) kadź, 17) więź, 18) przybysz, 19) atrament, 22) wiosło, 23)płacz, 24) domek, 27) imię, 28) kort
Metagram Cz. Żygłowicz – borach, norach
Natomiast naszym pierwszym po wakacjach spotkaniu wylosowaliśmy nagrody książkowe, które prześlemy pani Ewelinie Stępińskiej oraz panom Marianowi Jedliczko i Piotrowi Kozłowskiemu.
Ślemy serdecznie pozdrowienia
Przemyski Klub Szaradzistów „Przemek”
Wiosna od wieków zachwyca poetów, przynosi im wyjątkowe natchnienie i jest prawdopodobnie najczęściej opisywaną porą roku. Zainspirowała również podkarpackie poetki, które podzieliły się z nami swoją twórczością. Wiersze ilustrują obrazy namalowane przez uczestników Warsztatów Plastycznych dla Dorosłych działających w Centrum Kulturalnym w Przemyślu.
z furtką na oścież otwartą,
ogród czarowny, pełen tajemnic…
Wejdź tutaj , proszę …bo warto!
z zorzą flirtując poranną,
tulipan ramion swych nie zamyka,
z każdą zatańczy dziś panną.
w ogrodzie koncert przyrody,
wszystko tu wokół wiosną się zmienia,
zieleń dodaje urody.
pieszczą go słońca promienie,
śpiew wiatru błogą przerywa ciszę,
w strumieniu szepczą kamienie.
tęsknią krokusy za deszczem,
zima już całkiem niechaj przeminie,
przymrozkiem straszy nas jeszcze.
w dziuplach znalazły schronienie,
niewinne przy nich śpią anemony,
kobiercem ścielą już ziemię.
z furtką na oścież otwartą,
dostać w nim można zawrotu głowy…
Wejdźmy do niego… bo warto!
Andrzej Krzysztoforski
IWONA DATA - Przemyśl
Wiosna
nadeszła w końcu cicho, ukradkiem
śpiew ptaków wokół rozbrzmiewa
trawy przybrały jaśniejszą barwę
i pierwsze pąki mają drzewa
siedzę na zciętm pniu i oddycham
chłonąc pierwsze ptaków odgłosy
a radość moja jest taka wielka
że doczekałam kolejnej wiosny
patrzę jak fiołki rozkwitają
uśmiechem jasnym wabią stokrotki
jakaś ptaszyna ćwierka wesoło
a przecież mogło nie być tej wiosny
dałeś mi Boże kolejna szansę
na nowe życie, na nową wiosnę
dałeś, choć przecież nie musiałeś
chcę podziękować ci za to dzisiaj
19.03.23.
Maria Jolanta Hartman
D’ARIA GALICKA - Przemyśl
***
Ach, szafirowo wyśpiewać
te wszystkie okruszki nieba:
wiosenne przylaszczek wpółśnienia,
aksamit w bratków spojrzeniach,
szafirków klejnoty drobne,
ostróżek korony nadobne,
błękitnych strumieni lśnienia
i niezabudek westchnienia.
I deszczów nutki dźwięczne
w polne dzwoneczki zaklęte...
I rozbłękitniać wciąż Duszę
nowymi kwiatami wzruszeń,
pól, łąk, ogrodów czarami
i motylimi skrzydłami...
Sercem ku niebu się wznosić –
całemu z modrej Miłości.
z antologii „Bezkresem letnich łąk oczarowani” 2022:
Emilia Fok
RENATA GIŻA – Rakszawa
O Tobie, niezabudko…
Spośród pierwszych wiosennych oznak
zajęła miejsce w pełni doskonałe
piszą o niej, śpiewają piosenki
sławiąc uroki przyrody całej.
Ten mały niebieski kwiatuszek
gdy przyciągnie wzrok na łące
budzi tkliwe, czułe skojarzenia
cieszy ludzi oraz słońce.
Drobny, skromny i nieśmiały
żółte oczko, modre lica
urokliwa niezabudka
swoim czarem świat zachwyca.
Pamięć sprzed lat tak kojarzy
by tradycja kwitła polska
opleciona wiankiem wspomnień
dumna z niej niejedna wioska.
11.10.2017
Alicja Nodżak
TERESA GLAZAR – Rzeszów
Ukwiecony maj
I znów ukwiecony maj bogactwem barw wita,
tu błękitem nieba w niezabudkach zakwita...
Nieco dalej różem niezapominajka lśni.
Różowa? Cóż, piękna, a może mi się to śni?!
W cieniu, choć nie pogardzi ciepłem promyczka,
rośnie wonna wielokwiatowa kokoryczka.
Konwalia majowa w objęciach berberysu,
rozsiewa miły zapach bez żadnych kaprysów.
Już kielichy krzewuszki Weigela obficie
kwitną, pozostawiając nas w niemym zachwycie.
Bez, który pachnie bzem wciąż o tej samej porze,
w płatkach szczęście skrywa w biało-bzowym kolorze.
Jarzębiny, głogi, kasztanowce, kalina...
Mnogością barw i woni wiosna się ugina!
Tu złotokap, w innym miejscu pnącza glicynii
kraj kiście kwiatów zdobią, od gór aż do Gdyni!
Dalej róży kwiat prześwietlony smugą słońca.
Płatki w kształcie serc spina korona pachnąca.
Niekiedy w maju brylantowe roszą deszcze,
różanecznik w kroplach lśni, a prosi o jeszcze.
Umajone pola, łąki, sad, skwer, ulica...
Ach, czemuż cały rok świat mnie tak nie zachwyca?!
z tomiku "Jeszcze wczoraj..."
ELŻBIETA KAZIENKO – Medyka
Stokrotki
Stokrotki moje promienne,
skromne perełki przyziemne,
drobne, malutkie i wdzięczne
rozsypane kobiercem po łąkach,
śmiejecie się dumnie do słońca
Ogarnąć nie mogę wzrokiem,
pozwólcie mi dotknąć was trochę.
Skrywacie słoneczka w sobie
a białe płatki rozchodzą się wokół
na wszystkie strony jak promienie.
Pan rozsypał was wszędzie
tak jest… i będzie,
ukochał tak bardzo…
bo służycie skromnie i pięknie
swoim uśmiechem i wdziękiem
Dorota Furtak
STEFANIA KLUKIEWICZ-BIGOS – Przemyśl
Wiosenne refleksje
Siedemdziesiąt siedem razy
Chętnie z wiosną się witałam.
Odtworzyłam te obrazy,
W których się odnajdywałam.
Krzew jaśminu obok ganku,
A przed domem lilak biały
I stokrotki, co we wianku
Pięknie się prezentowały.
Bujna trawa, polne kwiaty
- Dziewczę po nich biega boso.
W zbożu maki i bławaty
Zwilżone poranną rosą.
Park, alejka i kasztany
Obsypane gęsto kwieciem.
Ujrzałam tu zakochanych,
Co we własnym trwają świecie.
Zatrzymałam się na chwilę
Nad obrazem z tego roku.
- Na działce kwitną żonkile,
A mnie łza się kręci w oku.
Maj 2023 r.
ZOFIA ANTONINA MIGAŁA - Sędziszów Małopolski
"Cóż mi z tego…”
cóż mi z tego
że przebiśniegi
i pierwiosnki
przekwitają
cóż mi z tego
że wiosna
wreszcie
się ściele
dywany po zimie
odkurzone
na trzepaku
z wiatru pędem
czy zdążę zasiać
iskierkę radości
na dni które
niebawem nadejdą
szuflady życia
odświeżyłam
tak trzeba
po przednówku
zawieszę flagę
na balkonie
z zieloną kokardą
nadziei moich
zaśpiewam hymn
na baczność solo
zmienię słowa...
że ginie że zginie
cóż mi z tego
że wiosna
w zachwycie
wielu oczu
taka drętwa
taka zimowa
taka samotna
jak życie
zaskoczenia
nie będzie
piasek dłońmi
przesiałam...
27 kwietnia 2021 r.
Dorota Furtak
Alicja Czado
JÓZEFA KORNAGA – Lubaczów
Ach,ta wiosna...
Ach, ta wiosna,
ta zielona
cudnym kwieciem umajona,
kwitnie wszędzie kolorowo-
tak jak tęcza, daję słowo...
Tu stokrotki już rozsiane,
tam się pysznią tulipany-
w ogródeczku tuż przy płocie
rozkwitają całe krocie.
Słonko łagodnie przygrzewa,
nad łąką skowronek śpiewa,
bocian dumnie spaceruje
i przysmaków wypatruje.
A pod lasem przy ruczaju
żabki koncert zaczynają,
konik polny usiadł w trawie,
przysłuchuje się tej wrzawie...
Kukułka wesoło kuka,
dzięcioł w drzewo głośno stuka...
Wiosna, wiosna nam przybyła
i świat sobą ożywiła!
Idzie wiosna...
Szumią topole i sosny,
na niebie słonko przygrzewa,
a skowronek tak radosny
arię swoją głośno śpiewa.
Nad potokiem wierzba stara
rozpuściła swe warkocze,
żabki szepczą gdzieś w szuwarach:
Idzie wiosna przez Roztocze
Ma na głowie barwny wianek,
suknię w kwiaty kolorowe-
biegnie ścieżką gdzieś nad Tanew,
potem na Pole Czartowe.
Kosz stokrotek rozsypała
i pierwiosnki posadziła,
ciepły deszczyk przywołała,
ziemię wiatrem odświeżyła...
Drzewa już puściły pąki,
trawa się zazieleniła,
pokraśniały puste łąki,
knieja ze snu się zbudziła.
Po to przecież, moi mili
wiosna gości na Roztoczu,
by się wszyscy ucieszyli
widokiem miłym dla oczu.
Alicja Hartman
BARBARA KUCZERA – Przemyśl
Kaczeńce
Kiedy po ciężkiej zimie
ziemia szarobura
Resztki śniegu po rowach
deszcz wiosenny zmywa
Zaraz na jego miejscu
Kaczeniec zakwita
i swoim złotym ciepłem
tę szarość zakrywa
Lucyna Bilo
AGATA LALIK – Wola Korzeniecka
Wiosna
Pękły główki tulipanów wylewając czerwień
pieszczotą promieni otwarte fiołki zachwyciły błękitem
Ach jesteś!
Bazie puszystością łaskoczą nosy
skrzek niczym korale zdobi mokradła
Ach jesteś!
Zdziwiony bociek spogląda na ludzi
dlaczego nie zadzierają głów
Ach jesteś!
Odtajały serca zlodowaciałe pędem
zakwitła nadzieja w sercach uśpionych
Ach jesteś!
Ach jesteś !
Dorota Furtak
MARIA MARKIEWICZ - Jarosław
Wiosenny blask
Słońce w blasku
nabrało siły
- wiosna - wiosna
budzi świat
motylek usiadł
na gałązce forsycji
podziwia zawiłości żółci
- wplecionej w pierwszy seledyn
ciepłej otuliny wiatru
- krzykiem ptaków
dających oznaki
- że to zmiana wielka
- że to wesołe myśli nocą
- że to dobroć serca gorąca
- że to przyroda ubrana
w galowy strój słońca…
Anna Wilk
ZUZANNA OSTAFIN – Lubzina
Wiosenne czary
Co to za czary wiosna uczyniła?
Że rośliny, zwierzęta ze snu obudziła
i ciepłym deszczykiem niczym perełkami,
Przystroiła trawę wody kropelkami.
Z rozmachem trąb pchnęła swe barwy na drzewa,
Gdzie wśród gałęzi słowik pięknie dla nas śpiewa
Ogłaszając głośno wszystkim dookoła:
Wiosna, wiosna czary czyni - wesoło woła!
Już zawilce jak gwiazdki w lasach zakwitają,
Tu hiacynty zapachem zmysły pobudzają
Zaś krokusy piękne płatki otworzyły
Takie czary żonkilom i bzom też się udzieliły.
Spójrzcie - promyki słoneczka nam się rozbiegają,
Pieszczotliwie swoim ciepłem wszystko otulają.
Takie oto czary wiosna dla nas czyni,
by móc zwać ją cudowną – czarowną Bogini.
Aurelia Szkółka
MAGDALENA PODOBIŃSKA – Kuryłówka
ogród
wychodzę boso
wprost do ogrodu
wyścielonego kwiatami
znów zdumiewa mnie myśl
że mamy swój kawałek Ziemi
to ogromne szczęście
mierzone w relatywnie niewielu
metrach kwadratowych
to zaszczyt przywilej i odpowiedzialność
więc dbam o ten dar najlepiej jak potrafię
grabię suche liście
obsadzam kwiatami i warzywami
drzewami owocowymi i krzewami
bywają tu żaby nietoperze krety
zaskrońce ślimaki jeże
w pobliżu przepływa San
pod balkonem naszego domu
który i gitarą i piórem
wiecznie żywe świerki
pną się coraz wyżej i wyżej
a ja lubię skakać z gałęzi na gałąź
jak zwinna wiewiórka
i zanurzać się cała w błękicie
lub rozgwieżdżonym niebie
kiedy o tym rozmyślam
leżąc teraz w hamaku pod wiśniami
wzruszanie oplata mnie
jak ciepły pled w chłodną noc
motyl przysiada na kubku z kawą
mówka częstuje się ciastem malinowym
ptaki zastępują radio
tak brzmi harmonia
w tym pełnym zgrzytów świecie
nie upiększę całej planety
nie mam takiej mocy
więc chociaż tę jej małą część
Mieczysława Buczkowska
BOŻENA SPRYŃSKA – Przemyśl
Kradzione tulipany
Widziałam pana wczoraj o świcie,
zrywał pan w ogrodzie tulipany,
na różowych płatkach była rosa,
czyżby był pan znowu zakochany.
To był widok trochę jak z przeszłości,
i ten ogród nie należał do pana,
a ja stałam przy oknie urzeczona,
bo dla kogo te kwiaty, tak od rana.
Pan miał minę chłopca małego,
który kradnie zakazane cukierki,
i rozgląda się, czy ktoś nie zobaczy,
oczy psotne, a w oczach iskierki.
Cóż kwiaciarnie są zamknięte o świcie,
a jak widać ona lubi tulipany,
niech pan biegnie, ja nie powiem nikomu,
że pan ukradł tulipany... dla pani.
Marzec 2020
Dorota Furtak
BARBARA ŚNIEŻEK - Rzeszów
Wiosenne ożywienie
Stoją w sadzie panny młode
kwieciem wystrojone
wabią wonią i urodą
pszczoły niezliczone
Na rabatkach też ruch wielki
w kwiatkach kolorowych
uganiają się motylki
istny zawrót głowy
Nad zielono-żółte łąki
od kwitnących mleczy
nadleciały różne bąki
nektarem się cieszyć
A po stawie brodzi bociek
wyławiając żabki
dla maleńkich jego pociech
przysmak to nierzadki
Las rozbrzmiewa ptaków trelem
gniazdka sobie wiją
zapraszają na wesele
stają się rodziną
Tak to wiosna ze snu budzi
calutką przyrodę
jest nadzieją też dla ludzi
i wiarą w odnowę
23.04.2014
Łucja Wiszlańska
Miłośnikom krzyżówek i innych zadań szaradziarskich polecamy nowe „Łamigłówki Przemka”,
z ciekawymi zadaniami przygotowanymi przez Przemyski Klub Szaradziarski „Przemek”,
które mamy nadzieję będą miłą odskocznią od codziennej rutyny i obowiązków.
Pliki do pobrania:
Strona 2 z 6